پروین یکی از بزرگترین قطعه سرایان شعر فارسی است . در عرفان تحت تاثیر مولانا و عطار و سعدی است . او اندیشه های دینی و عرفان زاهدانه را در قالب موعظه و اخلاق بصورت مناظره بیان می کند تا حکایت گر درد و رنج مردم جامعه زمان خود باشد . در قصیده » عشق حق « عالم را خیر محض دانسته و در مثنوی » لطف حق « از توحید افعالی سخن گفته و در داستان » گره گشای « بلای الهی را رحمت دانسته و آن را توجیه می نماید . پروین عقل را هم مانند عرفان در خدمت موعظه و اخلاق گرفته و آن را با عشق در تقابل نمی داند . و همانند عرفا آرزوی رهایی از زندان تن را داشته و گرفتاری زنان دوران خود را از بی دانشی آنها دانسته و می کوشد تا آنها را با مردان برابر کند . آنچه شعر پروین را رنگ و بوی خاص داده و سرشار از عاطفه نموده احساس مادرانه است .
)