از آنجائیکه دوره عباسی از پربارترین دوره های ادب عربی بشمار می آید، تحقیق و بررسی در ادبیات این دوره نیز بالطبع امری مفید و با ارزش خواهد بود . زنان رکن اساسی هر جامعه بشمار می آیند و آشنایی با موقعیت و جایگاه زن در هر دوره ای از جمله ضروریات به شمار می آید . در این راستا، دواوین شعراء، حائز اهمیت فراوانی خواهند بود . زیرا که در باب جلوه گاه زن در شعر و ادبیات، کتب تاریخی از دادن هر گونه تصویر واضحی، قاصر و عاجز می نماید . علت در این است که تاریخ به جز زنان درباری مانند خیرزان و زینت بنت سلیمان و سیده زبیده و بوران و علیه به زنان دیگر توجه ننموده و تصویری از آنها ارائه نکرده است . در حالیکه ادبیات هر دوره گنجینه ای پربار از آن دوره بشمار می آید و شعر و ادبیات عرصه ای است که شاعر و ادیب، از زن در زمینه های مختلف سخن گفته است، در بررسی ادبیات دوره عباسی و جایگاه زن در شعر این دوره، دیوان شاعر بزرگ عرب ( ابو الطی ب متنبی ) مورد تحلیل قرار گرفت . متنبی در وصف زن از دیگر شاعران تأثیر پذیرفته و آغاز قصائدش شاهدی بر این مدعاست . ولی بواسطه بلند نظری هایی که داشته است، هیچ اظهار عشقی از سوی او نسبت به زنان مشاهده نمی کنیم، ولی با توجه به شواهد بسیاری از اشعارش نگاه او به زن همواره با تکریم و تقدیر همراه بوده است
)