خاورمیانه به عنوان حیات استراتژیک قدرتمندان و تلاقی علایق شان همواره در زمره سیاست و استراتژی بالا از طرف قدرت های بزرگ قرار داشته است . تقریبا همه مباحث چشم اندازهای ژئوپلتیک جهانی با سر هالفورد مکیندر آغاز می شود، در اندیشه این ژئوپلیتیسین خاورمیانه عربی به علت همجواری با هارتلند و دسترسی به آب های آزاد بهترین موقعیت استراتژیک را هم برای تهدید هارتلند و هم برای دفاع از آن در اختیار خاورمیانه عربی قرار داده است، اندکی بعد آلفرد ماهان در چهارچوب فضایی نظریه قدرت دریایی، اهمیت مجموعه شبه جزایری منطقه خاورمیانه را که معتقد است بایستی روسیه را در این منطقه متوقف کرد، مورد تأکید قرار می دهد . از دیگر نظریات مشروح قائل به جایگاه خاورمیانه در این مقاله، می توان از نظریه در اندیشه « کمربند شکننده » نیکولاس اسپایکمن، و القاب خاورمیانه به عنوان «ریملند» های کوهن، خاورمیانه عربی به عنوان قلب جهان اسلام در نظریه » برخورد تمدن های « هارتلند جدید » ، اندیشه های دکتر پیروز مجتهدزاده که خاورمیانه را به عنوان «هانتینگتون و بزرگترین مخزن نفتی جهان نام می برد و سر انجام خاورمیانه به عنوان بزرگترین حیات استراتژیک برای تأمین منافع راهبردی آمریکا در اندیشه های زبینگیو برژینسکی را می توان نام برد .
)