اصفهان نامی آشنا در تاریخ و فرهنگ و ادبیات عربی است زیرا بزرگان و ناموران بسیاری که از آنان، کتاب ها و آثار پربها و ارزشمند باقی مانده منسوب به این شهر می باشند البته برخی از این بزرگان منسوب به اصفهان اگرچه در خاندان اصفهانی پای به عرصه وجود نهاده اند اما در این شهر نزیسته اند . زبان و ادبیات عربی در اصفهان از قرن چهارم هجری شکل می گیرد و در قرون پنجم و ششم به اوج خود می رسد به طوری که در سده 4 ق، اصفهان، بغداد ثانی لقب یافت . در بررسی ادبیات منظوم عربی در اصفهان از سده ی چهارم تا ششم هجری به مضامین مدیحه سرایی، اشعارحکمی و وصف که بیش از سایر موارد در میان سروده ها به چشم می خورد و نقطه مشترک میان اکثر آن هاست پرداخته شده است .
)