سازمان کنفرانس اسلامی یکی از مهمترین سازمان های موجود در جهان می باشد که می تواند دو کارکرد داشته باشد . اول به عنوان حلقه ی مفقوده در پروسه جهانی شدن مطرح باشد . ثانیاً می تواند حدود 1.300.000.000 نفر مسلمان را در زیر چمبره ˜ ی خود و در قالب 57 کشور مسلمان که در 4 قاره جهان پراکنده اند جمع و متحد نماید و دغدغه ها و غم ها و شادی های مشترکی را برای آن ها به تصویر کند و آن ها را متحد و منسجم نماید . مسائل مهم جهان اسلام همانند مسئله فلسطین، عراق، افغانستان، بوسنی و هرزه گوین و تنش های دیگری که موضوعاتی مهم برای کشورهای مسلمان تلقی می شوند می توانند مواضع سازمان کنفرانس اسلامی را جهت و شکل ببخشند . این سازمان دارای ارکان و ساختارهایی است و در این مقاله محقق به دنبال بررسی عوامل همگرا ( نقاط قوت ) و عوامل واگرا ( نقاط ضعف ) در ارتباط با سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران در تعامل با سازمان کنفرانس اسلامی می باشد
)