قیاس از جمله مبانی استدلال در مباحث لغوی و دستوری است که نشان دهنده شیوه به کار بردن شکل درست زبان به وسیله کسانی است که زبان شان در اوج اصالت و فصاحت قرار دارد و در ادامه پیروی از آن ها در موارد مشابه را برای دیگران فراهم می آورد . حال اگر اوج فصاحت را در شعر بدانیم با توجه به این که شعرا اجازه خروج از زبان رسمی را به هنگام ضرورت دارند سؤال اساسی این است که؛ آیا در فرایند قیاس استناد بر شعر جایز است؟ این تحقیق تلاشی است برای پاسخ گویی به این سؤال
)