در طول سال های اخیر استفاده از روش تحلیل گفتمان در میان تحقیقات مربوط به حوزه های مختلف علوم رفتاری رو به فزونی نهاده است . تحلیل گفتمان روشی است، برای دریافت معنای نهفته در داده ها و تحلیل آن ها؛ در این روش، به جای مشاهده مستقیم داده ها و کنش های افراد، معنا مورد استفاده قرار می گیرد؛ و بجای استفاده از پرسشنامه و مصاحبه ( و سایر ابزار جمع آوری اطلاعات ) ، گفتار و نوشتار پدید آورده شده و پیام هایی که مورد تعامل قرار می گیرند، مورد توجه و دسته بندی و تفسیر و تحلیل قرار می گیرند . تحلیل گفتمان به مطالعه و تحلیل اسناد و متون شفاهی و مکتوب مانند مصاحبه های روانی، آزمون ها، دفاتر و یادداشت های شخصی، مقالات، سخنرانی ها، نقاشی ها، قوانین، کتب، فیلم ها، صورت جلسات، نامه های شخصی و ... می پردازد . این روش روشی مابعد تحقق، غیرمداخله گر و غیرواکنشی است و از آن جا که اسناد مورد مطالعه و تحلیل، پیش تر ثبت و ضبط می شوند، پژوهشگر در جهت دهی و و نحوه تدوین آن دخالتی ندارد . در این نوشتار، مولفه های روش تحلیل گفتمان، چگونگی مقوله بندی و ضوابط آن، واحدهای تجزیه و تحلیل و در نهایت مهم ترین محاسن و معایب این روش در جریان پژوهش های رفتاری و روانشناختی مورد بررسی و واکاوی قرار می گیرد .
)