از آنجا که قرآن کریم معیاری برای سخن فصیح و بلیغ است و از سوی دیگر الگویی موفق و نمونه ای اعلا از تأثیرگذاری بر مخاطب است، بسیاری از شعرا و نویسندگان می کوشند تا الفاظ و ترکیبات قرآن را در نوشته های خود به کار برند و نیز از معانی و مضامین آن اقتباس کنند . بدوی الجبل نیز از این امر مستثنی نبوده در سروده های خود از قرآن کریم بهره فراوان برده است . این شاعر سوری تبار افزون بر مهارت بالا در شعر و شاعری؛ با قرآن و معارف دینی نیز آشنایی فراوانی داشته است و نشانه های بسیاری از تجلّی قرآن، به زبانی شیوا و ساختاری هنری، در سروده های او دیده می شود. تلاش ما در این مقاله پاسخگویی به این سؤال است که الفاظ و معانی و اشارات قرآنی به چه شیوه هایی در دیوان وی مجال بروز یافته است؟
)