با همه اختلافاتی که در میان شاعران در بینش و نوع جهان بینی آن ها وجود دارد از هر کجا و هر نقطه که شروع کنند در نهایت در یک نقطه به یکدیگر می رسند و آن مسأله مرگ ( و پایان این زندگی است: ”کلُّ نفسٍ ذائقه الموت“ (آل عمران: 185 آثار وحشت انسان از مرگ در ادبیات مختلف دنیا فراوان دیده می شود. تعبیراتی همچون هیولای مرگ، سیلی اجل، چنگال موت و ده ها تصویر مانند آن همه نشانه های این وحشت است. نوشتار حاضر بر آن است تا به دیدگاه شاعران عربی از دوره جاهلی تاکنون بپردازد و تصویر این زندگانی زودگذر و پایان آن را در اشعار آنان مورد بررسی قرار دهد.
)