شعر عربی به عنوان دیوان عرب طبعی ترین و طبیعی ترین کلام انسان آگاه به زبان و الفاظ این قوم است و به همین جهت استعما لهای گوناگون و فراوانی دارد. در علوم مختلف ادبی و دینی شعر عربی شاهد اثبات آراء عالمان بوده و تفسیر مجمع البیان نیز از این امکان استفاده فراوانی برده است . مقاله حاضر تلاشی است تا صاحبان شواهد شعری تفسیر مجمع البیان را معرفی نمایند . با این تحقیق زمینه ای فراهم می گردد تا بتوان به ملاک های انتخاب سروده شاعران خاص جهت اثبات آراء یا تقریب نظریات به اذهان دست یافت . در این بررسی همه ادبیات موجود در تفسیر مجمع البیان بررسی شد و پس از تعیین تعداد ادبیات منتسب به هر شاعر، برخی از آنان به ترتیب فراوانی استفاده از اشعار آن ها مورد توجه قرار گرفت . آنچه ملاحظه می گردد این است که شاعران مورد استشهاد قریب به اتفاق اصل و نسب عربی خالص دارند و از آثار شاعران عرب زبانی که اصالت غیرعربی دارند گرچه اشعار آن ها فراوان هم باشد کمتر استفاده شده است
)