تحلیلی بر برنامه ریزی کاربری اراضی با تاکید بر توسعه پایدار شهری نمونه موردی: شهر میاندوآب

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

ندارد

چکیده

در دهه های اخیر در کشور ایران شاهد رشد سریع و روز افزون جمعیت شهرها و افزایش سریع
شهرنشینی بوده ایم. یکی از مشهورترین عوارض توسعه سریع شهرنشینی در کشوری مثل ایران، پیدایش
پدیده کمبود زمین و مبارزه برای تصاحب زمین در شهرها می باشد و برجسته ترین اقدام سیاسی توده های
شهری در بسیاری از شهرها تصاحب و تصرف غیرقانونی زمین در خارج از محدوده شهرها است که به رشد و
توسعه بدون برنامه و بد قواره شهرها دامن زده و راه را برای برنامه ریزی های آتی کاربری های اراضی شهری
تنگتر میکنند. لذا حفظ الگوهای منسجم و مطلوب توسعه شهری از مشکلات اکثر شهر های ایران میباشد و
تنها راهکار ایده ال و مطلوب توسعه شهری همگون، برنامه ریزی برای نحوه استفاده از زمینهای شهری برای
حال و آینده شهرهاست ؛ چرا که برنامه ریزی کاربری اراضی شهری یکی از محورهای اصلی برنامه ریزی
شهری است که همراه با برنامه ریزی شبکه، فضای سبز، تاسیسات شهری و غیره ، استخوان بندی اصلی
شهر و نحوه توسعه آتی شهر را مشخص می کند. نحوه رویکرد و چگونگی برنامه ریزی کاربری اراضی شهری
نتنها نقش اساسی در کیفیت و کارآیی برنامه های جامع شهری خواهد داشت ؛ بلکه اساس نظام توزیع
فعالیتها، خدمات و سرانه کاربریها را تعیین نموده و به توسعه پایدار شهری خواهد انجامید. تحقیق حاضر
سعی دارد نمودهای عینی برنامه ریزی کاربری اراضی شهری در توسعه پایدار شهر میاندواب را مورد ارزیابی
و تحلیل قرار داده و نحوه انطباق یا عدم انطباق کاربری ها به لحاظ کمی با استانداردهای مورد استفاده در
ایران را مورد تجزیه و تحلیل قرار دهد.

کلیدواژه‌ها

فایل ها

اشتراک گذاری

ارجاع به این مقاله

آمار